U prepoznatljivom crno-crvenom pakovanju iz Muzeja savremene likovne umetnosti u Novom Sadu (Dunavska 37) izašao je još jedan opskuran pokušaj manipulisanja istorijom savremene umetnosti Srbije i Vojvodine, posebno njene aktuelne produkcije. Pod naslovom "Hibridno - imaginarno: slikarstvo i/ili ekran" i podnaslovom "O slici i slikarstvu u epohi medija" njen autor Miško Šuvaković, teoretičar iz Beograda, a na poziv kustosa izložbe Dragomira Ugrena, odabrao je "dvadeset umetnica/umetnika" u cilju svoje kritičke prezentacije slikarskih i ekranskih produkcija u savremenoj umetnosti u Srbiji.

Polazna teza izložbe je da "živimo u epohi kada slikarstvo više nije hegemona umetnička prakasa, već praksa  koja nastaje u složenim i hibridnim referentnim odnosima prema medijskim sistemima prikazivanja i izvođenja". Ta teza stoji (već dobrih trideset godina) i tu nema nikakve zamerke, ali problem nastaje kada se pogledaju odabrani autori i njihova dela koji treba da je ilustruju. Naime u obrazloženju projekta stoji da su za izložbu odabrani autori  koji su svojim produkcijama posle 2000. godine problematizovali odnose slikarstva i medijskih ekranskih slika. Pre svega tu nalazimo pojedine autore koji nisu na likovnoj sceni već preko trideset godina, pa ova odrednica "posle 2000." u najmanju ruku zbunjuje.

Zatim na  listi autora nalazimo i neka sasvim efemerna imena koja se teško mogu povezati sa bavljenjem umetnošću, što visoko rangirana ustanova kulture poput  Muzeja ne bi smela da dopusti. Treće, ponovo je prisutan sindrom "E/Kod" koji je i sada, po ko zna koji put u nizu "problemskih" izložbi ove godine uguran u koncepciju/realizaciju postavke pod ovim istim krovom, što već u startu deluje kao sasvim nemaštovit potez priređivača. Ako se tome još doda da je i kustos ove izložbe izložio svoje radove, pitamo se sa kakvim "izborom" uopšte Šuvaković izlazi pred našu kulturnu javnost.

Nastojeći da izložbom prikaže "probleme vidljivog, telesnog, haptičkog i  dinamičnog kroz razlike pikturalne površine, fotografskog printa i elektronskog ekrana u afektaciji svesnog, nesvesnog, želje, uživanja, neutralnosti, političkog" Šuvaković bira stvaraoce i dela koji nisu uvek na očekivanom nivou namere da se prikaže savremena umetnost u Srbiji. Neoriginalnošću razočaravaju video vežbe Dejana Grbe, Aleksandre Jovanović, Aleksandre Zdravković, knjižica  Mirka Žarkovića koja brzim listanjem daje utisak pokretne slike, a zalutala je tu i jedna sasvim diletantska slika Siniše Ilića, te dve korektne ali ni po čemu posebne, fotografije ženskih figura Bojane Romić itd. Koliko je slikanje i oblaganje objekata kosom i drugim neslikarskim materijalima originalno, naročito posle nadrealista i novih realista prve polovine 20. veka, i koliko je takva slika Nikole Džafa i njegovog "Tima" veza između slikarskih i ekranskih produkcija, nije teško proceniti.

Ono što je na izložbi pogođeno jesu radovi Ratka Kulića "Anamorfoze" (digitalni printovi na platnu) u kojima autor kroz metafore kostimiranja igra samoga sebe, svetleći objekat "Kursor" (u obliku ruke s ispruženim kažiprstom) Milorada Mladenovića, te serija digitalnih goblena "Četiri godišnja doba" Asocijacije "Apsolutno". A to je ipak malo za ovako ambiciozan i skup projekat.

---

Informacija Muzeja savremene likovne umetnosti u Novom Sadu

Autorska izložba dr Miška Šuvakovića pod nazivom "Hibridno imaginarno: Slikarstvo i/ili ekran. O slici i slikarstvu u epohi medija" je zamišljena kao kritička prezentacija slikarskih i ekranskih produkcija u savremenoj umetnosti u Srbiji. Polazna teza izložbe je da živimo u epohi kada slikarstvo više nije hegemona umetnička prakasa, već praksa  koja nastaje u složenim i hibridnim refrentnim odnosima prema medijskim sistemima prikazivanja i izvođenja.

Izložba je nastala kao teorijska i kustoska problemska konstrukcija ’izložbe-događaja’ u nameri da se istraži nekoliko povezanih instrumentalnih problema unutar savremenih umetničkih praksi: filozofski problem, teorijski problem, kustoski problem, receptivni problem. Svako od ovih pitanja je izazov za savremenu umetnost i za teorijsko suočenje sa svetom razlika, proizvodnjom mnogostrukosti i uživanjem u kontradikcijama. Prezentovani su problemi VIDLJIVOG, TELESNOG, HAPTIČKOG I DINAMIČNOG kroz razlike pikturalne površine, fotografskog printa i elektronskog ekrana u afektaciji svesnog, nesvesnog, želje, uživanja, neutralnosti, političkog.